Struikelde ik daar toch bijna..
Struikelde ik daar toch bijna..
..over mijn eigen kritische experiment🙈
Er was een weten in mij geland en het gaf richting aan waar ik de komende tijd mee aan de slag mag gaan. En dit weten bracht een heel fijn gevoel met zich mee, het gaf een soort overall rust in mijn systeem. Helderheid, daar mag mijn focus liggen. En alles in mij stemde daar mee in. Heerlijk! 🙏💫
Ik had deze afstemming al min of meer afgesloten toen er nog een aanvulling volgde, de zogenaamde P.S. Deze attendeerde me erop dat ik onderwijl ook goed- en afgestemd voor mijzelf mag blijven zorgen.
Check, neem ik dat ook even mee…. dacht ik in mijn onschuld😉🤦♀️
Mijn (harde) lessen
Ik heb in de loop der jaren al heel wat (harde) lessen en lagen mogen leren op het gebied van zelfzorg toepassen en waarom dit toch echt noodzakelijk is om überhaubt te kunnen leven, laat staan een ‘leven vol leven’ te kunnen leiden. En hoewel ik daar ondertussen best heel wat handiger in ben geworden, blijft het een ‘oude scheefheid’ welke op elke nieuwe laag toch weer even van zich laat horen.
En daarmee (telkens weer) een kritisch experiment vormt; pas ik ook daadwerkelijk toe wat ik ondertussen geleerd heb, ja of nee?!
En wat doe je dan
Want zo is het natuurlijk ook; je kunt van alles (anders) willen of leren, maar ben je ook bereid hiernaar te gaan handelen? Ben je bereid de opgedane kennis toe te passen in je leven en/of keuzes te gaan maken die datgene wat je graag (anders) wilt dichterbij brengen?
Zo ook ik, de eerste de beste keer na deze afstemming dat ‘het lampje van zelfzorg in mij ging branden’ voelde ik een dikke weerstand opkomen. WAT?? NU?? DAT?? Tsssss, dat kan toch nie….. en voordat mijn Innerlijke Criticus haar zin af kon maken, trapte ik op de rem; ho, stop! Even mijn bewust zijn erop zetten, uitzoomen, wat gebeurt hier, welke onderstroom beweegt er mee en wat vraagt er (in)direct mijn aandacht?
Nam ik even de tijd om door mijn ongemak heen te zuchten, wist ik tot de kern te komen, mijn verstrikking te ontwarren, een beter passende actie aan mijn besluit te koppelen en kon ik doorrrrr, zonder mezelf en de zelfzorg die ik nodig heb geweld aan te doen.
Want ja, life is simple, not always easy! 🤭
Deze keer werd ik me al snel bewust van mijn opdoemende valkuil, andere keren heb ook ik wat hulp (lees: spiegeling) vanuit mijn omgeving nodig om er oog voor te krijgen.
Zo zie je op de foto 
Yaela, zij ging hier pontificaal op mijn bujo zitten toen ik tijdens een afstemming neigde door te draven en bijna in mijn oude niets ontziende ‘hard werken’ modus terecht kwam. Prachtig hoe de zuivere leermeester in haar even duidelijk van zich liet horen en mij de gelegenheid bood om ‘beter’ te doen.
P.S.
Waar dit allemaal over gaat, hoe dit werkt en hoe je dit toepast in je leven – dat zijn allemaal dingen die tijdens mijn nieuwe Holistische Training, welke in september van start gaat, aan bod komen.
Voel je dat zo leven -met meer regie, geluk en innerlijke rust- bij je resoneert of wil je er meer over weten? Kijk dan hier!
Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on linkedin
LinkedIn
Share on pinterest
Pinterest
